Het is hoog tijd om weer eens een verhaal te schrijven. Er is namelijk weer zoveel gebeurd in de afgelopen twee weken dat ik het al moeilijk meer in één verhaal gepropt krijg. September is inmiddels alweer halverwege en het weer is omgeslagen van warm zomerweer naar af en toe erg nat en zelfs winderig najaarsweer (wind is hier een vrij zeldzaam fenomeen). Ook de najaarstrek van vogels komt inmiddels goed op gang. Sinds een week of drie is Erik met grote regelmaat op het ringstation op Mettnau (een schiereiland in de Bodensee) te vinden. Het instituut heeft toestemming gegeven om het ringstation dit najaar te gebruiken om (trek)vogels te ringen. Voor Erik is dat een mooie kans om één van zijn grootste hobby's uit te oefenen en meteen zijn passie door te geven en de kneepjes van het vak te leren aan andere medewerkers van het instituut. Ook ik ben inmiddels al een keer mee geweest en ik moet toegeven dat het erg leuk is om te doen en dat het ook een erg fijne plek is om lekker buiten te zijn. Ook is het leuk om Erik zo in zijn element te zien als hij trucjes en kennis m.b.t. het ringen van zangvogels over kan dragen aan collega ecologen/ornithologen. Het ringwerk brengt wel zo nu en dan wat onrust met zich mee omdat Erik met enige regelmaat om vijf uur 's ochtend opstaat, maar dat hoort ook wel weer een beetje bij het najaar.

Begin september heb ik nog even een flitsbezoek aan Nederland gebracht. De reden voor dit bezoek had met mijn werk te maken. Ik heb met een aantal collega's een demonstratie van een gloednieuwe radar bijgewoond, die wij (Bureau Waardenburg) als eerste gaan gebruiken en testen. Het was erg leuk om te zien wat die radar allemaal voor nieuwe mogelijkheden biedt! Gelukkig was er naast het werk ook tijd om even wat familie te zien en dat was heel erg fijn. Ik kon alleen niet lang genoeg blijven om alle familie en vrienden te bezoeken, omdat in Duitsland de tweede verhuizing alweer op stapel stond.

De eerste twee dagen na mijn terugkomst in Radolfzell stonden in het teken van inpakken, schoonmaken, verhuizen, weer uitpakken en settelen. Ik ben erg blij dat we nu voorlopig niet meer weg hoeven uit ons huis, want ik moet eerlijk bekennen dat ik dat verhuizen inmiddels wel een beetje beu ben. Het appartement waar we nu verblijven bevalt tot nu toe prima en de eigenaresse van het huis, die boven ons woont, is erg vriendelijk. Ik zal in een volgend blog wat meer vertellen over hoe het appartement eruit ziet. Het is in ieder geval erg fijn om weer terug te zijn in Möggingen.

In het weekend na onze verhuizing (we zijn op vrijdag verhuisd) hebben we vrij veel tijd buiten doorgebracht. Zaterdagochtend waren we op het ringstation in Mettnau, tot het begon te regenen en we de netten dicht moesten doen. Zondag hebben we onze spullen die we in het guesthouse in de opslag hadden gezet opgehaald en uitgepakt. Daarna zijn we samen met een paar vrienden die in het guesthouse verblijven naar Allensbach gefietst. Zij wisten daar een leuk restaurant aan het water te zitten en we hadden allemaal zin in wat beweging. Het was een erg fijne fietstocht met mooi weer en de bestemming was ook leuk. We hebben even in het park gewandeld en hebben daarna met elkaar wat gegeten en gedronken op het terras van het restaurant. We hebben de zon mooi in de Bodensee zien zakken. Het was wel goed te merken dat de herfst voor de deur staat, want het werd 's avonds snel koud en het begint ook alweer snel donker te worden.

Afgelopen week was weer een 'normale' werkweek en die had ik eerlijk gezegd wel even nodig. Het kost even wat tijd om te wennen aan een nieuw huis en na alle drukte van de afgelopen tijd was het wel even fijn om nergens heen te hoeven. Het heeft vrij veel geregend, waardoor het niet erg aantrekkelijk was om naar buiten te gaan. Gelukkig heb ik meer dan genoeg 'binnenklusjes' om mezelf te vermaken. Vandaag (vrijdag 15 september) schijnt de zon echter heel de dag al uitbundig en is het windstil. Ik vond het daarom hoog tijd om weer eens een rondje om de Mindelsee te wandelen.

Ondanks dat het al september is waren er nog vrij veel vlinders rond de Mindelsee te vinden en heb ik zelfs weer een koninginnenpage gezien! Verder heb ik echt genoten van de velden met uitgebloeide zonnebloemen, korenbloemen en andere bloemen. Sommige mensen zullen zich waarschijnlijk afvragen waarom die velden niet netjes leeggeruimd worden, want het ziet er een beetje treurig uit al die zonnebloemen met hangende koppen en bruin en geel uitgeslagen planten. Toch is het zo ontzettend goed dat deze uitgebloeide en inmiddels zaad dragende bloemen er nog staan! Het mag dan voor het oog niet zo mooi zijn, het gehoor wordt echter getrakteerd op een luid gekwetter en gefluit! Het is namelijk razend druk in die velden met allemaal meesjes, groenlingen, putters en vinken, voor wie het één groot feestmaal is. Het was heerlijk om tussen die wolken druk kwetterende vogeltjes heen te lopen. Onderweg had ik ook nog een leuke ontmoeting met een eekhoorntje die ik per ongeluk heel dicht genaderd was. In het bos was goed te zien dat het afgelopen weken van tijd tot tijd geregend heeft, er waren namelijk overal en nergens paddestoelen uit de grond geschoten. Het bos deed daardoor echt al herfstig aan, ook al zijn de bomen nog grotendeels groen.

Ik ben benieuwd wat de herfst ons hier verder nog gaat brengen, hij is in ieder geval goed begonnen.

Jonne