Na Erik's eerste werkweek is het eerste echte weekend in Duitsland alweer aangebroken. Op vrijdagavond besluiten we om op zaterdag 6 mei vroeg op te staan en een stukje van het Zwarte Woud te gaan ontdekken. We laten ons niet ontmoedigen door de voorspelde regen en vertrekken zaterdagochtend vroeg eerst richting Moos, een plekje aan een uitloper van de Bodensee, om daar eerst nog even over het water te kijken op zoek naar wat leuke vogelsoorten. We vinden onder andere twee zomertalingen, een bosruiter, bonte strandlopers en baardmannetjes. Een leuk begin van de dag.

We rijden daarna in het zonnetje naar de Feldberg in het zuiden van het Zwarte Woud. Helaas begint het te regenen zodra we daar aankomen, maar we besluiten toch gewoon lekker te gaan wandelen. Omdat we vroeg zijn is er verder nog niemand aanwezig en we parkeren onze auto als eerste in een gigantische parkeergarage. De Feldberg is ingericht op grote aantallen bezoekers die daar in de winter komen wintersporten. We wandelen langs de nu groene ski-pistes de Feldberg op. Dat blijkt een stevige wandeling te zijn, maar dat vinden we niet erg. We gaan hier met name op zoek naar de citroenkanarie (Zitronenzeisig), een soort die Erik nog nooit heeft gezien. Verder gaan we ook op zoek naar twee soorten uilen, de dwerguil en de ruigpootuil. Deze soorten blijken helaas niet gemakkelijk te vinden te zijn. Wel zien we onderweg naar boven een paar mooie beflijsters.

Als we bijna boven zijn wordt het droog, waardoor we op de top kunnen genieten van het mooie uitzicht. Vooral de besneeuwde toppen van de Alpen in de verte blijven indrukwekkend. We genieten van een lekker bakje koffie terwijl boven ons hoofd een veldleeuwerik de longen uit zijn lijf zingt. Op deze hoogte ligt hier en daar nog wat sneeuw. Gelukkig waait het nauwelijks, waardoor het ondanks de regen eigenlijk best aangenaam is. We dwalen nog wat rond op de top en dalen dan snel weer af. Daarbij merk je goed dat onze knieën al dat klimmen en dalen nog niet echt gewend zijn.

Na ons bezoek aan de Feldberg rijden we via een toeristische route naar Freiburg. Het is een erg mooie route door het beboste laaggebergte met leuke kleine kleurrijke dorpjes. In Freiburg is het even zoeken naar een plek waar we de auto even kunnen parkeren. We hoeven de auto niet eens uit, maar we willen even rustig met onze verrekijkers de lucht afspeuren. Na een tijdje vinden we een geschikte plek en zien we ook al snel gierzwaluwen boven ons hoofd cirkelen. Dat is mooi, want we zijn op zoek naar de Alpengierzwaluw. We hoeven niet lang te wachten voor er twee grote gierzwaluwen met een witte buik over de auto scheren. Yes! Gelukt :)

Na deze kleine tussenstop rijden we in oostelijke richting verder naar een wijnstreek in het Zwarte Woud. Volgens het vogelboekje dat ik van mijn collega's heb gehad kunnen we in die streek onder andere de hop (Wiedehopf) en bijeneter (Bienenfresser) zien. Dat wilden wij wel even proberen! Helaas zet de regen inmiddels door en ziet het er niet naar uit dat het nog droog zal worden. Dat wordt dus vogelen vanuit de auto. We rijden wat door het gebied, wat overigens echt heel erg mooi is, maar vinden de gewenste soorten niet. Wel vinden we een hoop mooie plekjes waar ik graag met mooi weer nog eens terug zou willen komen om te wandelen. Aan het einde van de dag komen we bij een heel mooi, smal paadje over de Lenzenberg aan de noordzijde van Ihringen. We rijden een rondje over de zuidzijde van de berg, door een wijngaard heen. We vinden drie vogelsoorten die we in Duitsland nog niet gezien hadden (cirlgors, kneu en roodborsttapuit) maar geen hop of bijeneter. Aan het einde van het rondje wordt het zowaar bijna droog en we besluiten het nog één keer te proberen en het rondje nog een keer te rijden. Binnen de kortste keren zien we een bijeneter boven een heuvel uitvliegen die we later schitterend op een paaltje zien zitten. Wauw, wat een kleurenpracht en wat een geluk! Binnen 100 meter vliegt er ook nog een hop over onze auto, waardoor we daarna met een voldaan gevoel terug naar Radolfzell rijden.

Ondanks de regen hebben we een heerlijk dagje gehad in het Zwarte Woud. Dat smaakt naar meer!

Jonne