Een tijdje terug heb ik iets verteld over het guesthouse waar Erik en ik op het moment verblijven. In deze blog wil ik jullie kennis laten maken met onze huidige woonplaats Möggingen. De afdeling van het Max Planck Instituut waar Erik momenteel werkzaam is, bevindt zich volgens het adres in Radolfzell. Dat wekt het vermoeden dat Erik op dit moment in de stad aan het werk is. Niets is minder waar. De gebouwen van het instituut bevinden zich aan de westzijde van het dorpje Möggingen en zijn omgeven door groen. Möggingen valt weliswaar officieel onder Radolfzell, maar het is er niet mee vergroeid. Tussen Radolfzell en Möggingen ligt nog een heuvel met velden en bossen.

Möggingen is te omschrijven als een klein, stil en lieflijk dorpje. Er zijn geen noemenswaardige winkels en de dichtstbijzijnde supermarkt bevindt zich in Güttingen, een dorpje ten noordwesten van Möggingen. Ondanks haar beperkte omvang beschikt Möggingen wel over enkele faciliteiten, die in ieder dorpje in deze omgeving aanwezig (lijken te) zijn. Ten eerste is er de katholieke kerk aan het dorpsplein. Ik ken het witte torentje inmiddels goed en vind het een fijn ijkpunt om Möggingen te lokaliseren als ik in de omgeving aan het wandelen ben. Daarnaast is er ook één hotel, wat ze hier over het algemeen een Gästehaus noemen. De naam van dit hotel is de Adler, maar daar is weinig unieks aan, want vrijwel elk dorp in deze omgeving heeft 'een Adler'. De Adler is ook meteen het enige restaurant in het dorp. Vorige week hebben Erik en ik er voor het eerst gegeten en het was erg lekker en er hangt een gezellige sfeer. Helaas zijn ze wel recent overgestapt op een beperkte kaart om het voor de keuken en inkoop een beetje behapbaar te houden.

Tegenover de Adler staat de kazerne van de (vrijwillige) brandweer, ook zo'n gebouw dat in veel van de dorpen terug te vinden is. In Möggingen is het een heel mooi vakwerkgebouw. De huizen in Möggingen (maar ook in de omliggende dorpen en steden) zien er over het algemeen echt heel leuk uit. Ze zijn in verschillende pasteltinten geverfd en veel huizen hebben bijpassende luikjes aan alle ramen. Ook hebben veel huizen mooie sierlijke houten balustrades aan de balkon. Daarnaast houden de mensen hier over het algemeen ook van tuinieren. Er zijn in ieder geval erg veel mooie bloemrijke tuintjes te vinden en ook de ramen en balustrades zijn vaak voorzien van een hoop bloeiend moois. Er zijn opvallend veel grote huizen aanwezig, maar die zijn dan wel regelmatig opgedeeld in verschillende appartementen, alleen is dat van buiten niet zo goed te zien.

Als je aan de zuidoostzijde het dorpje uitloopt, loop je vrijwel direct het schitterende Naturschutzgebiet Mindelsee in, waar ik eerder al eens over heb geschreven. Als je aan de noord(oost)zijde het dorp uit gaat klim je de heuvel op waar het dorpje tegenaan ligt. Als je dan achterom naar Möggingen kijkt sta je op gelijke hoogte met de ooievaar die in 'het centrum' van het dorp zijn nest heeft. Buiten Möggingen liggen hele mooie bloemrijke graslanden en boomgaarden met hoogstamfruit. Iets hoger op de heuvel ligt een mooi bos. Als je een stukje in oostelijke richting over de flank van de heuvel loopt heb je een schitterend uitzicht over de Mindelsee en vanaf het hoogstgelegen wandelpad kun je daarachter ook de Bodensee zien liggen. Een schitterend plaatje.

Jonne